พระพิรุณโปรยปรายเป็นสายฝน     

เหมือนบรรดลให้ชื่นรื่นสมัย                               

ให้ชาวนาเย็นฉ่ำทั้งกายใจ    

เหมือนกับให้ชาวประชาพาร่มเย็น             

      แต่ตกมาพล่างพลูซัดซูสาด     

สายฟ้าฟาดเป็นสายมาให้เห็น          

ได้ยินแล้วหัวใจแทบกระเด็น     

เหมือนกับเต้นไปตามจังหวะมัน         

         ฟังนานๆก็เริ่มจะเคลิ้มหลับ                       

ได้สนับนิมิตรเช่นดังฝัน    

ว่ามีใครมานอนอยู่เคียงข้างกัน 

คิดแล้วพลันลืมตาขึ้นมาดู            

        นั่นเป็นเพียงผ้าห่มกันลมหนาว   

เป็นเพราะควาวไอเย็นหลังหลบฝน        

ได้ผ้าห่มผืนน้อยมาห่อตน   

จากผลบุญพระพิรุณอุ่นใจเอย