สำหรับแนวทางกว้างๆ สองแนวทางเกี่ยวกับเรื่องของการโกหกที่กล่าวถึงแล้ว (ความจริงในฐานะความถูกต้องทางญาณวิทยาและความจริงอันเป็นผลผลิตของความตั้งใจที่อ้างว่าเป็นความจริง) อาจเพิ่มหนึ่งในสาม ผลของความจริง ในสาขาจิตวิทยา คำว่า ผลความจริงลวงตา ถูกใช้เป็นครั้งแรกโดยHasher, Goldstein และ Toppino (1977)เพื่ออธิบายถึงความเป็นไปได้ที่เพิ่มขึ้นของข้อเท็จจริงเท็จที่ถูกหยั่งรู้โดยสัญชาตญาณว่าเป็นจริงหลังจากที่เกิดขึ้นซ้ำๆ หลายครั้ง ในที่นี้สามารถใช้คำนี้ในความหมายที่แตกต่างกัน โดยได้รับแรงบันดาลใจจากผลงานของ Barbara Cassin ในการปฏิบัติที่ซับซ้อนCassin มุ่งเน้นไปที่เส้นแบ่งของอิทธิพลร่วมกันระหว่างปรัชญาและความซับซ้อน ลวดลายศิลปะ โดยอ้างว่าสิทธิพิเศษของรูปแบบวาทศิลป์ในยุคหลังเหนือและเหนือการอ้างสิทธิ์ทางภววิทยาใด ๆ เท่ากับการให้สิทธิพิเศษที่มีผลเหนือความตั้งใจ ปรัชญาไม่เคยละทิ้งการอ้างสิทธิ์ในการเปิดโปงความซับซ้อนโดยยึดแนวคิดของความตั้งใจ ความซับซ้อนไม่เคยหยุดที่จะแยกตัวเองออกจากปรัชญาโดยเน้นที่การบัญชีของผลกระทบ การพิจารณาผลกระทบสามารถตรงกับเจตนาได้เนื่องจากผลไม่ได้อยู่ในความเมตตาของการแบ่งขั้วอีกต่อไป ต้องเผชิญกับความซ้ำซ้อนของเจตนาที่มีขั้ว มีหรือไม่มีผลโดยพฤตินัยอย่างแม่นยำ ( แคสซิน 2557 , 40) ความเข้าใจในเจตนาใด ๆ นั้นขึ้นอยู่กับวิธีการสื่อสาร และด้วยเหตุนี้ สิ่งเหล่านี้จึงตกอยู่ภายใต้ความเมตตาของการแบ่งขั้วระหว่างคำพูดจริงและคำพูดที่เสแสร้ง ในทางกลับกัน เอฟเฟกต์เป็นสัญญาณของพวกมันเองและไม่สามารถปลอมแปลงได้ เมื่อเผชิญกับธรรมชาติของความตั้งใจที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ บทความนี้เดิมพันว่ามุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของศิลปะในการหลอกลวงจะได้ผลมากขึ้น นี่ไม่ได้เป็นการโต้แย้งว่าคำนิยามของการโกหกควรได้รับการก่อตั้งขึ้นใหม่บนพื้นฐานของผลกระทบที่เกิดขึ้น แต่ควรพิจารณาแง่มุมของการโกหกที่กลายเป็นเรื่องสาธารณะ มีส่วนร่วม และโต้ตอบได้มีประสิทธิภาพมากกว่า ผลกระทบของคำพูดหลอกลวงมักไม่ค่อยชัดเจน ขอบของพวกเขาตกลงไปในโครงสร้างของชีวิตทางสังคม กล่าวถึงผู้ฟังหลายคนในเวลาเดียวกัน นำมาซึ่งผลกระทบทุติยภูมิและตติยภูมิทุกรูปแบบ บางอย่างตั้งใจ บางอย่างไม่ได้ตั้งใจ การมุ่งเน้นไปที่ผลกระทบมากกว่าความตั้งใจทำให้เราสามารถอธิบายถึงขอบเขตของโดเมนทางสังคมที่การโกหกเป็นส่วนหนึ่งได้ดีขึ้น