ของพวกแอนิเมชั่นที่มีต่อวัตถุและสัตว์เปรียบได้กับการที่คนส่วนใหญ่ปฏิบัติต่อเพื่อนมนุษย์ คนส่วนใหญ่ที่ไม่ได้รับการฝึกฝนด้านจิตใจไม่มีความเชื่อที่ชัดเจนเกี่ยวกับจิตใจหรือความสามารถในการรับรู้ของเพื่อนมนุษย์ แต่พวกเขาเรียนรู้วิธีโต้ตอบกับมนุษย์คนอื่นๆ ตั้งแต่ยังเด็ก และส่วนใหญ่ไม่เคยถามคำถามว่าปฏิสัมพันธ์เหล่านี้บอกเป็นนัยอะไรหรือเป็นไปได้อย่างไร พฤติกรรมเกี่ยวกับผีมีรากฐานมาจากแนวคิดเรื่องบุคลิกภาพที่แตกต่างกัน อ้างอิงจาก Bird-David ในขณะที่ชาวตะวันตกส่วนใหญ่ ประวัติศาสตร์ (โดยปริยาย) ยอมรับการแบ่งแยกที่เข้มงวดระหว่างบุคคลที่เป็นมนุษย์และผู้ที่มิใช่มนุษย์ ผู้ที่นับถือผีมักจะถือว่ามนุษย์และสัตว์เป็นประเภทย่อยของประเภทบุคคลที่กว้างขึ้น เนื่องจากแนวคิดที่กว้างขึ้น นักเคลื่อนไหวจึงสัมผัสโลกในวิธีที่ต่างออกไปและมีปฏิสัมพันธ์กับสัตว์เหมือนกับที่พวกมันมีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์ ( Bird-David 1999 ) Bird-David ตั้งข้อสังเกตถึงแง่มุมหนึ่งของการปฏิบัติเกี่ยวกับผีในหมู่ Nayaka ที่ทำให้สิ่งนี้แตกต่างจากการมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนมนุษย์ ในบางโอกาส การฝึกฝนเกี่ยวกับวิญญาณจะถูกกระตุ้นโดยการแสดงพิเศษ ในการตั้งค่าพิธีกรรม9สมาชิกของ Nayaka เข้าสู่ภวังค์และวิงวอนสัตว์ต่างๆ สมาชิกพยายามเลียนแบบพฤติกรรมของสัตว์ให้ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และคนอื่นๆ ก็อุทิศส่วนกุศลให้พวกเขา ตามที่ Bird-David การแสดงดังกล่าวทำให้วิญญาณสัตว์ต่างๆ10 ชนิดมีชีวิตขึ้นมา สำหรับ Nayaka ในระหว่างการแสดง ปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และวิญญาณของสัตว์เป็นเรื่องส่วนตัวและรุนแรง ( Bird-David 1999 )