สาหร่ายทะเลพบได้ในแหล่งอาศัยทางทะเลที่เหมาะสมในทุกภูมิภาคภูมิอากาศทั่วโลก เชื่อกันว่าพวกมันถูกใช้เป็นอาหารของมนุษย์โดยบรรพบุรุษของเราที่วิวัฒนาการมาจากการหาอาหารในพื้นที่ชายฝั่ง (Mouritsen, 2013a, Mouritsen, 2013b; Pérez-Lloréns et al., 2018) เนื่องจากสาหร่ายทะเลประกอบด้วยเนื้อเยื่ออ่อนเท่านั้น หากมีร่องรอยการใช้เพื่อการบริโภคของมนุษย์จึงเหลือเพียงเล็กน้อย จึงเป็นการยากที่จะประเมินขอบเขตการใช้สาหร่ายในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ (Erlandson et al., 2007, Dillehay et al., 2008) สาหร่ายทะเลอาจมีบทบาทไม่เพียงแต่ในด้านโภชนาการและสุขภาพของมนุษย์เท่านั้น (Cornish et al., 2015) แต่ยังเป็นส่วนสำคัญในการวิวัฒนาการของสมองของมนุษย์ด้วย (Cornish et al., 2017) เนื่องจากมีองค์ประกอบสำคัญสำหรับการพัฒนาสมอง โดยเฉพาะสาหร่ายที่ไม่อิ่มตัวมาก กรดไขมันโอเมก้า 3 และโอเมก้า 6, ทอรีน, แมกนีเซียม, สังกะสี, วิตามินบี12และไอโอดีน สาหร่ายเกาหลี (MacArtain et al., 2007, Pereira, 2011, Holdt and Kraan, 2011, Pomin, 2012, Brown et al., 2014) สาหร่ายทะเลยังมีบทบาทมากมายในการกำหนดวัฒนธรรมและสังคมของมนุษย์ (O"Connor, 2017) ในเอเชีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจีน ญี่ปุ่น และเกาหลี เช่นเดียวกับในโปลินีเซีย (เช่น ฮาวาย) วัฒนธรรมอาหารยังคงรักษาประเพณีการทำอาหารสาหร่ายอย่างต่อเนื่องตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน ในเอเชียตะวันออกและ ตัวอย่างเช่น ฮาวาย อาหารประเภทสาหร่ายถือเป็นอาหารที่มีคุณค่า มีความละเอียดอ่อน และเป็นที่ต้องการอย่างมาก ในญี่ปุ่น สิ่งที่เรียกว่า "อาหารรู้แจ้ง" แบบดั้งเดิม ( โชจิน เรียวริ ) ใช้สาหร่ายทะเลทั้งเป็นเครื่องปรุงรสและเครื่องปรุงรส เช่นเดียวกับในอาหารหลากหลายประเภท (Fujii, 2005)