เทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องก่อนหน้านี้ ได้แก่หน้ากากป้องกันแก๊สพิษที่ใช้ในสงครามโลกครั้งที่ 2 , หน้ากากออกซิเจนที่นักบินของเครื่องบินทิ้งระเบิดบินสูงใช้ในสงครามโลกครั้งที่ 2, ชุดควบคุมระดับความสูงหรือสุญญากาศที่นักบินของLockheed U-2 และSR-71 Blackbird จำเป็นต้องใช้ , ชุดดำน้ำ, เครื่องช่วยหายใจอุปกรณ์ดำน้ำและอื่น ๆ อีกมากมาย การพัฒนาหมวกกันน็อคทรงโดมทรงกลมเป็นกุญแจสำคัญในการสร้างความสมดุลระหว่างความต้องการด้านการมองเห็น การชดเชยแรงกด และน้ำหนักที่เบา ในเดือนพฤษภาคมพ.ศ. 2549 Fabio Sau นักศึกษาแห่งมหาวิทยาลัย North Dakota ร่วมกับนักเรียนอีก 40 คนในโรงเรียน 5 แห่งใน North Dakota เพื่อพัฒนาต้นแบบ ชุดอวกาศ ใหม่เพื่อสาธิตเทคโนโลยีที่สามารถรวมเข้ากับชุดที่ใช้โดยนักบินอวกาศที่เดินทางไปดาวอังคาร . นักเรียนทำงานโดยใช้เงินสนับสนุน $ 100,000 จากNASA และชุดดังกล่าวได้รับการทดสอบในอุทยานแห่งชาติ Theodore Roosevelt Badlands ทางตะวันตกของ North Dakota ชุดดังกล่าวมีน้ำหนัก 47 ปอนด์โดยไม่มีเป้ชูชีพ และมีราคาเพียงเศษเสี้ยวของชุดอวกาศของ NASA ที่มีมูลค่า 22 ล้านเหรียญสหรัฐ ชุดนี้ได้รับการพัฒนาในเวลาเพียงปีเดียวโดยนักศึกษาจาก University of North Dakota, North Dakota State, Dickinson State, State College of Science และวิทยาลัยชุมชนเทอร์เทิลเมาน์เทน ความคล่องตัวของชุด North Dakota เป็นผลมาจากแรงกดดันในการทำงานที่ต่ำ ในขณะที่ชุด North Dakota ได้รับการทดสอบภาคสนามที่ความดันส่วนต่าง 1 psi ชุด EMU ของ NASA ทำงานที่ความดัน 4.7 psi เพื่อรักษาออกซิเจนให้เพียงพอสำหรับการหายใจ ชุดอวกาศที่ใช้ออกซิเจนบริสุทธิ์ต้องรักษาความดันขั้นต่ำไว้ที่มากกว่า 3 psi ซึ่งเท่ากับความดันบางส่วนของออกซิเจนในชั้นบรรยากาศโลก