ของอินเดียในช่วงเวลา 100 ปี แต่เสือไม่ได้ดีดกลับในทันที ในช่วงปี 1980 เมื่อ Ullas Karanth ซึ่งปัจจุบันอายุ 70 ​​ปี ได้เปลี่ยนจากอาชีพด้านวิศวกรรมมาเป็นอาชีพด้านการอนุรักษ์ เสือประมาณ 2,500 ตัวยังคงเดินเตร่ไปทั่วภูมิประเทศ Ullas เสือกินคน ผู้ชื่นชอบสัตว์นักล่าขนาดใหญ่มาโดยตลอด ตัดสินใจมุ่งอาชีพของเขาไปที่การฟื้นฟูประชากรเสือในประเทศของเขา การค้นหาจำนวนเสือที่อินเดียเหลืออยู่เป็นขั้นตอนแรก ในปี พ.ศ. 2534 เขาได้พัฒนาวิธีการนับที่แม่นยำขึ้นใหม่โดยใช้กับดักกล้องเพื่อระบุลายทางที่เป็นเอกลักษณ์ของเสือแต่ละตัว อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกงงงวยเมื่อพบว่าความหนาแน่นของเสือโคร่งแตกต่างกันอย่างมาก ตั้งแต่เสือน้อยกว่าหนึ่งตัวไปจนถึงมากถึง 15 ตัวต่อ 100 ตารางกิโลเมตร Ullas สงสัยว่าความหนาแน่นของเหยื่อต่ำเนื่องจากการล่าเนื้อบุชอาจอยู่เบื้องหลังสิ่งนี้ และลางสังหรณ์ของเขาก็ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าถูกต้อง ในที่สุดเขาก็ยืนยันว่าเสือโคร่งตัวเดียวฆ่าสัตว์ที่เป็นเหยื่อราว 50 ตัวในแต่ละปีซึ่งหมายความว่าเสือโคร่งต้องการประชากรสัตว์ที่เป็นเหยื่ออย่างน้อย 500 ตัวเพื่อดำรงชีวิต จากการทบทวนบันทึกการล่าสัตว์เก่า บันทึกสัตว์กินแมลง และบันทึกการครอบครองที่ดินอย่างละเอียด ภายหลัง Krithi ประเมินว่าเสือโคร่งหายไปจาก 67% ของอินเดียในช่วงเวลา 100 ปี และเหยื่อหลายชนิดของพวกมัน รวมทั้งกวางและกระทิง (ชนิดที่ใหญ่ที่สุดในโลก bovid ที่ใหญ่ที่สุด) ก็ลดลงเช่นกัน สปีชีส์เดียวที่ดูเหมือนจะไม่เดือดร้อนคือหมูป่า กฤติกล่าว กล่าวอีกนัยหนึ่ง ประชากรเสือโคร่งของอินเดียถูกจำกัดด้วยข้อเท็จจริงที่ว่ามีไม่พอกิน