diapedesis (ดูด้านล่าง) และย้ายไปยังเนื้อเยื่อและโพรงในร่างกายซึ่งพวกมันแยกความแตกต่างเป็นแมคโครฟาจ การผลิตโมโนไซต์ในไขกระดูกถูกควบคุมโดยไซโตไคน์ที่กระตุ้นการเจริญเติบโต เช่นอินเตอร์ลิวคิน 3 (IL-3), แฟคเตอร์เซลล์ต้นกำเนิด (SCF), แกรนูโลไซต์-มาโครฟาจ-โคโลนี-เซทิเลชันแฟกเตอร์ (GM-CSF) และโคโลนีกระตุ้นมาโครฟาจ ปัจจัย (M-CSF) และในระหว่างการอักเสบด้วยปัจจัยที่เพิ่มขึ้นmonocytopoiesis (FIM) เป็นผลให้จำนวนของ monocytes ในเลือดส่วนปลายเพิ่มขึ้น 1 1 2 –2 ครั้ง ครึ่งชีวิตของ monocytes ในการไหลเวียนจะลดลงชั่วคราวเหลือประมาณ 12  ชั่วโมง และส่วนใหญ่ของจำนวน monocytes ที่เพิ่มขึ้นนี้จะย้ายไปยังตำแหน่งที่มี โมโนไซต์ การอักเสบ การรักษาด้วยกลูโคคอร์ติโคสเตอรอยด์จะลดจำนวนของโมโนไซต์ที่ไหลเวียน และปริมาณที่สูงส่งผลให้โมโนไซโตพีเนีย สมบูรณ์ เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นระหว่างการอักเสบ จำนวนของโมโนไซต์ที่สามารถย้ายไปยังตำแหน่งของรอยโรคจะลดลง และเป็นผลให้จำนวนของแมคโครฟาจ (สารหลั่ง) ในสารหลั่งที่อักเสบนั้นค่อนข้างน้อย การลดลงของโมโนไซต์ในเลือดส่วนปลายเกิดจากการผลิตที่ลดลงในไขกระดูก โดยการย้ายที่ล่าช้าของโมโนไซต์จากไขกระดูกไปสู่การไหลเวียนโลหิตและโดยการเว้นระยะชั่วคราวของเซลล์เหล่านี้ในการไหลเวียน แต่ไม่ใช่จากการทำลายของโมโนไซต์ ดูบทซื้อหนังสือ