ในภาษาจีนโบราณแม่น้ำแยงซีถูกเรียกง่ายๆ ว่าเจียง/เกียง 江 เป็นอักขระ ที่มา จากคำประสมแบบโฟโนซึ่งรวมเอารากของน้ำ氵เข้า กับคำพ้องเสียง工(ปัจจุบันออกเสียงว่ากงแต่*kˤoŋในภาษาจีนโบราณ ) . คงเป็นคำใน ภาษาออส โตรเอเชียติกของคนท้องถิ่นเช่นYue คล้ายกับ*krongในภาษาเวียดนามดั้งเดิมและkrungในจความหมายทั้งหมด "แม่น้ำ" มันเกี่ยวข้องกับ เพลง เวียดนามสมัยใหม่ ( แม่น้ำ ) และเขมร krung (เมืองริมแม่น้ำ) ดังนั้นไทยkrung (เมืองหลวง) ไม่ใช่kôngkea (น้ำ) ซึ่งมาจากรากศัพท์ภาษาสันสกฤตgáṅgā "แม่น้ำใหญ่" (大江) ที่มีทางออกสู่ทะเลจีนตะวันออกซึ่งทำเครื่องหมายว่าเป็น "ปาก แม่น้ำแยงซี (揚子江口) บน แผนที่ JiangnanในAtlas จังหวัดปี 1754 ของจักรวรรดิชิง ในสมัยราชวงศ์ฮั่น คำ ว่าเจียงหมายถึง แม่น้ำ ทุกสายในภาษาจีน และเรียกแม่น้ำสายนี้ว่า "แม่น้ำใหญ่"大江(ต้าเจียง ) ฉายา長( ฉบับย่อ 长) แปลว่า "ยาว" ถูกนำมาใช้อย่างเป็นทางการครั้งแรกกับแม่น้ำในช่วงยุคราชวงศ์ทั้งหก ส่วนต่าง ๆ ของแม่น้ำแยงซีมีชื่อท้องถิ่น จาก Yibin ถึงYichangแม่น้ำที่ไหลผ่านมณฑลเสฉวนและเทศบาลนครฉงชิ่งมีชื่อเรียกอีกอย่างว่าChuān Jiāng (川江) หรือ " แม่น้ำเสฉวน " ในหูเป่ย์แม่น้ำเรียกอีกอย่างว่าจิงเจียง (荆江;荊江) หรือ "แม่น้ำจิง" ตามชื่อจิงโจวหนึ่งในเก้าจังหวัดของจีนโบราณ ในมณฑลอานฮุยแม่น้ำจะใช้ชื่อท้องถิ่นว่าWǎn Jiāngตามชื่อย่อของมณฑลอานฮุยwǎn (皖) และหยางจื่อเจียง (揚子江;扬子江) หรือ "แม่น้ำแยงซี" ซึ่งมาจากชื่อภาษาอังกฤษ ว่าYangtze เป็นชื่อท้องถิ่นของแม่น้ำแยงซีตอนล่างในภูมิภาคหยางโจว ชื่อนี้น่าจะมาจากเรือข้ามฟากโบราณที่เรียกว่าYángzǐหรือYángzǐjīn (揚子 / 揚子津) [18]ชาวยุโรปที่มาถึงบริเวณสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซีใช้ชื่อท้องถิ่น นี้ กับแม่น้ำทั้งสาย [13]พื้นที่แบ่งระหว่างต้นน้ำและกลางน้ำถือเป็นที่ Yichang และระหว่างกลางน้ำและปลายน้ำที่Hukou ( Jiujiang )