ภูเขาฉางไป่ภาษาจีน (พินอิน) ชางไป๋ซานหรือ (การถอดเสียงเป็นอักษรโรมันของเวด-ไจล) ชางไป๋ซาน ภาษาเกาหลีชางแบกซาน จูล กิเทือกเขาที่สร้างพรมแดนระหว่างมณฑลเหลียวหนิงและจี๋หลิน ของจีน กับเกาหลีเหนือ ชื่อในภาษาจีนหมายถึง “ภูเขาสีขาวตลอดกาล”; ชื่อภาษาเกาหลีแปลว่า “ภูเขายอดขาว” ประกอบด้วยชุดของช่วงขนานที่มีแกน ทั่วไปตะวันตกเฉียงใต้-ตะวันออกเฉียงเหนือ ภูเขาเหล่านี้มีความต่อเนื่องมาจากที่ราบสูงของเหลียวตงและซานตงคาบสมุทร เทือกเขาประกอบด้วยหินแกรนิตโบราณและหินแปรเป็นส่วนใหญ่ และแตกออกเป็นรอยเลื่อนระหว่างภูเขาขนาดใหญ่จำนวนหนึ่ง ส่วนทางทิศตะวันออกเป็นที่ตั้งของการระเบิดของ ภูเขาฉางไป๋ จำนวนมากในครั้งล่าสุดทางธรณีวิทยา มักเกิดตามแนวรอยเลื่อนโบราณ เกิดการปะทุของลาวาอย่างกว้างขวาง ส่งผลให้เกิดการก่อตัวของกรวยภูเขาไฟและทะเลสาบปล่องภูเขาไฟที่ดับแล้วจำนวนมาก ภูมิประเทศขรุขระ และภูเขามีรอยบากลึกจากหุบเขาแม่น้ำหลายสาย แม่น้ำเหล่านี้ไหลเร็ว มีความชันและน้ำเชี่ยวบ่อยครั้ง พื้นที่นี้เป็นส่วนที่ฝนตกชุกที่สุดของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (แมนจูเรีย) ของจีน ปริมาณน้ำฝนประจำปี รวมทั้งฝนและหิมะ อยู่ในช่วง 30 ถึง 50 นิ้ว (760 ถึง 1,270 มม.) พื้นที่ทั้งหมดอยู่ภายใต้หิมะปกคลุมเป็นเวลาสองเดือนต่อปี และยอดเขาที่สูงขึ้นซึ่งมีความสูงตั้งแต่ 5,000 ถึง 8,000 ฟุต (1,500 ถึง 2,400 เมตร) เหนือระดับน้ำทะเล ถูกปกคลุมด้วยหิมะเป็นเวลานานกว่าหกเดือนต่อปี ภูมิภาคนี้ปกคลุมหนาแน่นด้วยป่าเบญจพรรณและป่าสน . ทุ่งหญ้าอัลไพน์จะอยู่สูงกว่า 6,500 ฟุต (2,000 เมตร) เท่านั้น