ในฐานะที่อยู่สกลนครคุณคิดว่า  จังหวัดสกลนครมีสิ่งใดที่ต่างจากจังหวัดอื่น 

                                               คำขวัญ

" พระธาตุเชิงชุมคู่บ้าน 

พระตำหนักภูพานคู่เมือง

งามลือเลื่องหนองหาน

และตระการปราสาทผึ้ง

      สวยสุดซึ้งสาวภูไท

      ถิ่นมั่นในพุทธธรรม "

สกลนคร

ประวัติ  :  จังหวัดสกลนคร นครแห่งการแสวงหา ได้ชื่อว่าเป็นเมืองพุทธศาสน์พระธาตุ 5 แห่ง แหล่งอารยธรรม 3 พันปี ตามตำนานเล่าว่า เมื่อสมัยพุทธศตวรรษที่ 16 เมืองหนองหานหลวงในอดีต หรือสกลนครในปัจจุบันนั้น สร้างขึ้นในยุคที่ขอมมีอำนาจในดินแดนนี้ โดยขุนขอม ราชบุตรเจ้าเมืองอินทรปัฐนคร ผู้ซึ่งอพยพครอบครัวและบ่าวไพร่ ชาวเขมรมาสร้างเมืองใหม่ที่ริมหนองหานหลวง มีเจ้าปกครองเรื่อยมาจนถึงสมัยพระยาสุวรรณภิงคาร เวลานั้นเกิดฝนแล้ง ข้าวยากหมากแพง เจ้าผู้ครองเมืองจึงต้องพาราษฏรอพยพกลับไปเขมร หนองหานจึงกลายเป็นเมืองร้างอยู่ระยะหนึ่ง ต่อมาเมื่ออิทธิพลขอมเสื่อมลง เมืองหนองหานหลวงตกไปอยู่ในความปกครองของอาณาจักรล้านช้าง เรียกชื่อเมืองว่า "เมืองเชียงใหม่หนองหาน" ซึ่งแสดงว่าเมืองหนองหานมีความสัมพันธ์กับเวียงจันทน์เสมอมา ก่อนที่อิทธิพลกรุงเทพฯ จะเข้าไปถึงสกลนคร เมื่อประมาณพ.ศ. 2321-2322 ครั้งถึงสมัยรัชกาลที่ 3 ปรากฏเจ้าเมืองชื่อ พระบรมราชา (มั่ง) เจ้าเมืองสกลทวาปี ในขณะนั้นไปเข้าข้างเจ้าอนุวงศ์ซึ่งเป็นกบฏยกเข้ามากวาดต้อนผู้คนทางภาคอีสาน พระบรมราชา (มั่ง) เข้าข้างเจ้าอนุวงศ์ อพยพครอบครัวไปอยู่ที่เมืองมหาชัยก่องแก้ว เหลือแต่กรรมการเมืองผู้น้อยทิ้งไว้เฝ้าเมือง ต่อมา พ.ศ. 2373 ทรงโปรดเกล้าฯ ให้พระสุนทรราชวงศา (ปุต) เจ้าเมืองยโสธร ซึ่งทำความดีความชอบเมื่อครั้งปราบกบฏเจ้าอนุวงศ์ มารักษาเมืองสกลทวาปี ต่อมาจึงโปรดเกล้าฯ ให้เป็นพระยาประจันตประเทศวาปี และเปลี่ยนชื่อจากเมืองสกลทวาปีเป็น เมืองสกลนครตั้งแต่นั้น

แห่ปราสาทผึ้ง

ชาวสกลนครมีการฉลองเทศกาลออกพรรษาที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะ ซึ่งแตกต่างจากจังหวัดอื่นๆด้วยการสร้าง "ปราสาทผึ้ง"ถวายเป็นพุทธบูชาโดยยึดคติความเชื่ออยู่ ๒กระแส คือที่อยู่อาศัยเป็นหนึ่งในปัจจัยสี่ของสิ่งมีชีวิต ดังนั้นเวลาผู้คนและเป็นของสูง หากเป็นที่ประทับของพระราชาก็เรียกว่า พระราชวัง ถ้าเป็นที่อยู่ของเศรษฐีก็เรียกว่า คฤหาสน์ ส่วนสถานที่จำพรรษาของพระภิกษุสามเณรนิยมเรียกว่า กุฏิ สำหรับที่อยู่ของคนธรรมดาสามัญพากันเรียกว่า บ้านส่วนความเชื่ออีกกระแสหนึ่ง สืบเนื่องมาจากครั้งพุทธกาลได้มีพระภิกษุชาวโกสัมพีเกิดทะเลาะวิวาทกัน ระหว่างพระธรรมธรฝ่ายหนึ่งกับพระวินัยธรอีกฝ่ายหนึ่ง แม้พระพุทธองค์ทรงตักเตือนสักเท่าใดก็ไม่ฟัง จึงเสด็จหนีความรำคาญเหล่านั้นไปพักอยู่ที่ป่ารักขิตวัน ซึ่งที่ป่านั้นมีพญาช้างและพญาวานรคอยเป็นอุปัฏฐากพระพุทธองค์ โดยพญาช้างมีหน้าที่ตักน้ำ ส่วนพญาวานรเป็นผู้หาผลไม้มาถวายเป็นประจำตลอดพรรษา

     อยู่มาวันหนึ่งพญาวานรได้ไปพบรวงผึ้งบนต้นไม้เข้า

จึงเก็บมาถวายแด่พระพุทธเจ้า เมื่อพระพุทธองค์ทรง

รับรวงผึ้งนั้นแล้วทำให้พญาวานรดีใจมาก

ถึงกับกระโดดโลดแล่น

ไปบนต้นไม้กระโจนไปมาบนคาคบ

เกิดพลาดพลัดตกลงมาถึงแก่ความตาย

ด้วยอานิสงส์จากการได้ถวายรวงผึ้งแด่พระพุทธเจ้า

ทำให้พญาวานรได้ไปเกิดเป็นพรหมบนสวรรค์

ด้วยความเชื่อทั้งสองกระแสจึงเป็น

ที่มาของประเพณีปราสาทผึ้ง

โดยชาวสกลนครเอารวงผึ้งที่คั้นน้ำออกแล้วต้มให้เปื่อย ทำเป็นดอกไม้ต่างๆมาสร้างเป็นปราสาท ซึ่งก่อนนั้นทำกันอย่างง่ายๆคือเอากาบกล้วยมาทำเป็นโครงปราสาทร้อยให้ติดต่อกันด้วยตอกไม้ไผ่ เรียกว่า "แทงหยวก" จากนั้นประดับด้วยดอกผึ้งเป็นลวดลายต่างๆรวมทั้งเครื่องประดับอันได้แก่ ไม้ขีด กระดาษ ดินสอ ผ้าฝ้ายและผ้าแพร ฯลฯ

    ในวันขึ้น๑๔ค่ำ เดือน๑๑ เป็นวันโฮม หรือวันรวมปราสาทผึ้งจากคุ้มต่างๆที่บริเวณวัด แต่ละคุ้มจะอยู่ซุ้มใครซุ้มมันรอบกำพงวัด พอค่ำลงมีบรรดาหนุ่มๆจะมาเป่าแคน ดีดพิณและสีซอเดินเป็นกลุ่มๆไปรอบคุ้ม หนุ่มที่หมายตาสาวใดไว้ก็จะเข้าไป "แอ่ว" หรือจีบได้ โดยพ่อแม่ของสาวจะไม่ขัดขวางเหมือนวันปกติรุ่งขึ้นจะมีการทำบุญตักบาตร เสร็จแล้วจัดขบวนแห่ปราสาทผึ้งแค่ละขบวนจะแห่ด้วยเกวียน ใช้คนเทียมแทนวัวควาย นางฟ้าปราสาทผึ้ง(ปัจจุบันเรียกเทพี)จะนั่งอยู่ตอนหน้าของเกวียน ตรงกลางเป็นปราสาทผึ้ง ขบวนแห่มีพิณ ฆ้อง กลองตามด้วยคนหนุ่มคนสาวและเฒ่าแก่ ประนมมือถือธูปเทียนแห่รวบพระธาตุเชิงชุมจนครบ ๓รอบเพื่อถวายเป็นพุทธบูชา

     ในปัจจุบันการทำปราสาทผึ้งและขบวนแห่

ได้เปลี่ยนแปลงไปมากรูปทรงของตัวปราสาทผึ้ง

และการประดับประดาได้วิจิตรพิสดารมากมี

การออกแบบลวดลายต่างๆไม่เหมือนในอดีต

ขบวนแห่ที่เคยใช้เกวียนก็เปลี่ยนเป็นรถยนต์

และเปลี่ยนสถานที่รวมขบวนจากบริเวณวัด

มาอยู่ที่สนามมิ่งเมือง แต่ละปีจะมีขบวนแห่ยาวเป็นสิบกิโลเมตร มีสิ่งแปลกๆใหม่ๆเพิ่มขึ้นในขบวนแห่ปราสาทผึ้งคือ การแสดงเกี่ยวกับประเพณีโบราณของอีสาน เช่น การบุญข้าวสาก การตำข้าว การปรุงยาสมัยโบราณ รำมวยโบราณ การทำบุญข้าวประดับดิน และการปลุกพระ ตลอดจนถึงการแสดงนรก-สวรรค์ ว่าคนที่ตกนรกทุกข์ทรมานอย่างไร และคนที่ขึ้นสวรรค์จะได้รับความสุขแค่ไหนหลังจากที่มีการทอดถวายปราสาทผึ้งแล้ว วันรุ่งขึ้นจะมีการแข่งเรือกันที่หนองหาน สำหรับการแข่งเรือนั้นเดิมเป็นการแข่งเอาความสนุกสนานและสืบทอดประเพณีปัจจุบันเป็นการแข่งขัน เพื่อช่วงชิงรางวัลกันมากกว่าการแห่ปราสาทผึ้งของชาวสกลนครเป็นประเพณีเก่าแก่ โดยมีหลักฐานปรากฏอยู่ในตำนานเมืองหนองหาน(คือสกลนครในปัจจุบัน)กล่าวไว้ว่าในสมัยขอมเรืองอำนาจและปกครองเมืองหนองหาน ในแผ่นดินพระเจ้าสุวรรณภิงคาระ ได้โปรดฯให้ข้าราชทำบริพารจัดทำต้นเผิ่ง(ต้นผึ้ง)ขึ้นในวันออกพรรษา เพื่อแห่แหนคบงันที่วัดเชิงชุม(ปัจจุบันเรียกกันว่าวัดพระธาตุเชิงชุมวรมหาวิหาร) จากนั้นเมืองหนองหานได้จัดทำปราสาทผึ้งติดต่อกันมาทุกปี

       วิธีการสร้างรายได้  จากประเพณีแห่ปราสาทผึ้ง   ควรประชาสัมพันธ์ใหเป็นที่รู้จักแก่ผู้คนทั่วไป   เชิญชวนให้ผู้คนมาเที่ยวงานแห่ปราสาทผึ้ง   และจัดทำแพ็คเกจทัวร์  บริการที่พัก  อาหาร  เครื่องดื่ม  มีไกด์นำเที่ยวในงานแห่ปราสาทผึ้ง