กำเนิดและการเจริญเติบโต เจงกี๊สข่าน ปี 1206 เมื่อ Temüjin บุตรชายของ Yesügei ได้รับเลือกเป็นเจงกีสข่านจากสหพันธ์ชนเผ่าริมฝั่งแม่น้ำ Onon จะต้องถือเป็นจุดเริ่มต้นของอาณาจักรมองโกล สหพันธรัฐนี้ไม่เพียงแต่ประกอบด้วยชาวมองโกลในความหมายที่เหมาะสมเท่านั้น ซึ่งก็คือ ชนเผ่า ที่พูดภาษามองโกลแต่ยังรวมถึงชนเผ่าเตอร์ก อื่นๆ ด้วย ก่อนปี 1206 เจงกีสข่านเป็นเพียงหนึ่งในผู้นำชนเผ่าที่ต่อสู้เพื่ออำนาจสูงสุดในพื้นที่บริภาษทางใต้และตะวันออกเฉียงใต้ของทะเลสาบไบคาล อย่างไรก็ตามชัยชนะของเขาเหนือ Kereit และ Naiman Turks ทำให้เขาได้รับอำนาจอย่างไม่มีข้อโต้แย้งเหนือสิ่งที่ปัจจุบันคือมองโกเลีย ได้มีการรณรงค์หลายชุด ซึ่งบางแคมเปญก็ดำเนินการพร้อมๆ มองโกเลีย กันตามมา การพิชิตครั้งแรก เจียวเหอ การโจมตีครั้งแรก (1205–09) มุ่งเป้าไปที่ อาณาจักร Tangutแห่ง Hsi Hsia ( Xi Xia ) ซึ่งเป็นรัฐชายแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศจีนและจบลงด้วยการประกาศสวามิภักดิ์โดยกษัตริย์ Xi Xia การรณรงค์ครั้งต่อมามุ่งเป้าไปที่จีนตอนเหนือ ซึ่งในเวลานั้นถูกปกครองโดยราชวงศ์ตุงกูซิกจิน การล่มสลายของกรุงปักกิ่งในปี 1215 ถือเป็นการสูญเสียดินแดนทางตอนเหนือของแม่น้ำหวงเหอ (แม่น้ำเหลือง) ทั้งหมดให้กับชาวมองโกล ในช่วงหลายปีต่อมา อาณาจักรจินก็ถูกลดบทบาทลงเหลือเป็นรัฐกันชนระหว่างมองโกลทางตอนเหนือกับอาณาจักรซ่ง จีนทางตอนใต้. มีการเปิดตัวแคมเปญอื่นเพื่อต่อต้านเอเชียกลาง ในปี 1218 รัฐคารา-คิไตทางตะวันออกของเตอร์กิสถานถูกดูดซึมเข้าสู่จักรวรรดิ