ผมเป็นคนนครพนมแต่เข้ามาเรียนที่สกลนครตั้งแต่มัทธยมศึกษาตอนต้นที่โรงเรียนธาตุนารายณืวิทยา ตอนแรกที่มาผมเป็นคนที่พูดภาษาลาวแต่พอมาอยูที่บ้านพักกับคนรู้จัก กับป้ายุพิน ศรีมาบุตร  บ้านของป้ายุพิน จะมีคนที่รู้จักกับป้ามาอยู่ด้วย และทุกคนเป็นคนสกลนครมีผมคนเดียวที่เป็นคนนครพนม  พี่เข้าพูดภาษาญ้อ กันผมก็พุดไทยบ้างและลาวบ้างปนกันไป  แต่ด้วยความที่สภาพแวดล้อมที่มีแต่คนญ้อเมืองสกล ทำให้ผมได้ซึมซับเอาวัฒนธรรมและภาษาของสกลนครไปโดยปริยาย ตอนนั้นผมยังเป็นเด็ก ม.ต้น จึงไม่ค่อยได้คิดอะไรมากมาย แต่พอมาถึงตอน ม. ปลาย ที่โรงเรียนธาตุนารายณ์วิทยาเหมือนเดิม ช่วงนี้เป็นช่วงที่ได้ไปเที่ยวตามงานต่าง ๆ ได้เพราะเอามอไซค์มา วันหนึ่งผมได้เข้าไปเที่ยวงานนมัสการพระธาตุเชิงชุม ได้ไปเห็นการรำนมัสการพระธาตุ ก็จะมีหลายชนเผ่าที่เข้ามารำถวายพระธาตุ ผมมีความรู้สึว่าแม้ว่ารางรำเหล่านั้นจะมาจากที่ไกล ๆ อย่างภูพาน กุดบาก แต่เขาก็ยังมาเพื่อรำนมัสการพระธาตุ ทำให้รู้สึกถึงความอ่อนโยน  ความงามของจิตใจของคนสกลนคร  ยังมีอีกมากมายครับแต่เอาไว้ก่อนครับ